U wordt, als inwoner van Nijkerk, uitgenodigd om mee te praten in een dialoog over de toekomst van Nijkerk. De werkgroepen, waarin deze dialoog gaat plaatsvinden, komen straks onder andere met een voorstel voor de besteding van het geld binnen onze gemeente. En de werkgroepen worden bemand door inwoners en vertegenwoordigers van verenigingen, bedrijven en organisaties. Nijkerk is tenslotte ons gezamenlijk thuis.  

Loslaten, vertrouwen, afwachten, op de handen zitten, terugtreden en ruimte geven. Deze werkwoorden beschrijven de raad. Of in de ieder geval de houding die de raad zou willen aannemen als het gaat om de dialoog. Want voor het gemiddelde raadslid valt het niet mee om zijn mening even voor zich te houden. Toch zal de raad zich tijdens de dialoog niet inhoudelijk bemoeien met wat er besproken wordt.

Het wordt voor de gemeenteraad de komende maanden spannend hoe de dialoog gaat verlopen. Er is veel tijd en energie besteed aan de voorbereiding. De raad wil heel graag dat u als inwoner meedenkt over de koers die we in Nijkerk gaan varen. We hebben behoefte aan uw expertise en ervaring, maar ook aan uw betrokkenheid. We zien graag waar uw hart ligt als het gaat om bijvoorbeeld voorzieningen. Natuurlijk blijven er ook dilemma’s en vragen, ook bij mijn fractie. Hoe zorgen we ervoor dat alle belanghebbenden gehoord worden? Wie vertegenwoordigt de meer kwetsbare inwoners? Ook komen vragen boven als wat er nu nog overblijft van de rol van de raad: raadleden zijn toch juist gekozen om namens inwoners besluiten te nemen?

Het past bij de tijd waarin we leven dat mondige inwoners meedenken en meepraten. We zien dat veel Nijkerkers hier al handen en voeten aan gaven voordat er ook nog maar sprake was van een dialoog. Wat dat betreft is de dialoog ‘Samen aan Zet’ niet helemaal nieuw. Op dit moment zijn er ondernemers en inwoners die meedenken over de realisatie van een Huis van de Stad. Dit moet een plaats worden waar inwoners en organisaties elkaar kunnen ontmoeten, maar waar mogelijk ook de gemeentelijke organisatie met een aantal andere organisaties gehuisvest is. Een soort gezamenlijk thuis voor ons allemaal aan de haven of het kerkplein. Daarmee krijgt de toegenomen samenwerking tussen overheid en inwoners ook een fysieke plek.

Marieke Doddema